Çocukluk Bizde Kalsın

Her şeyin bir ilki ve başlangıcı vardır... Başlayalım Bakalım :)

Bırakın eti, sütü, yumurtayı, protein karbonhidrat dengesini falan hayatta en büyük besin kaynağı çocukluktur aslında, çoğumuz farkında olmasak ta... ''Karnıma ağrılar girecek kadar güldüm, uzun zamandır hiç bu kadar gülmemiştim'' diye anlatılan her şeyin başında çocukluk anıları yer alır. 

Gerçekten çocuk gibi çocuk olduysanız, toprakta çıplak ayak dolaştıysanız, saklambaç oynarken akşama kadar sizi arayıp bulamayacakları kadar iyi saklandıysanız yada mahalle kavgasına karıştıysanız ne mutlu size...Para denkleştirip aldığınız simidi, bölüşüp yediyseniz kan kardeşinizle -ki yara eksik olmayandı hayatımızdan ve yaralar birbirine değdirilip yapılırdı bu kardeşlik bu kadar kolay olunca da herkesin bir kan kardeşi vardı haliyle hee kanka sonradan icat edilen sevimsiz bir sıfat şimdilerde yaygın kullanılan bu ondan farklıydı anlamca- ve yıllara inat hala beraberseniz seçilmiş kardeşlerinizle işte size milyonluk mücevherlerden daha kıymetli, paha biçilemez bir hazine...

Bilseydik büyümenin ne demek olduğunu daha çok yaşardık, daha fazla düşer, daha fazla iz bırakırdık geleceğe(!)

Hadi hayallerle geleceğe değil, anılarla yaşanmışlıklara yolculuk yapalım ne dersiniz?
* Şeker kız Candy en büyük uykusuzluk sebebimizdi mesela... Sarı saçları, iyi niyeti iyiliğe zorlardı insanı çünkü tüm sıkıntılar geçerdi, kazanırdı iyiler sonra sonra çıktı yaramaz çocuklar, uçan kaçan kovalayan insanlar...
*Şimdi ki çocuklar gibi bakkaldan her istediğini alıp bir ısırıkla vazgeçmezdik biz, atmazdık alanın kafasına. Biskrem bisküvi ve vişne suyu benim için en özeldi. Bilirsiniz insanın canı hastayken bir şey istemez boğazımdan bari sevdiğim bir şey geçsin diye annemin sorusuna verilen muhteşem ikilimdi benim, cevabım standarttı, laf aramızda numara yapmışlığım da vardır :)
* Bakkaldan ekmek alıp dönerken para üstünden azcık harcanması kadar küçüktü hesaplar, günahlar..Kimsenin hakkı yenmezdi iki dilimse kek biri kardeşe ayrılırdı, arkadaşa verilirdi... Yemek yemek için baba beklenir ve asla kimseden önce başlanmazdı...Kimsenin hakkına göz dikilmez, ben diye başlayan cümleler kurulmazdı...

Uzar gider bu liste uzadıkça hatırlanır, uzadıkça gülümsetir...Çocukluk bizde kalsın diyelim ve bize çocukluğumuzdan ne kaldı onu konuşalım. Bu yazı benim ilk lokmam ve sizinle paylaşabilirim, ya siz???